Projektując stół, chciałam przekazać ważną dla mnie idee kreowania wokół siebie przestrzeni do życia, a nie tylko do mieszkania, którą staram się zawrzeć w każdej realizacji wnętrzarskiej. To bunt przeciwko prowizoryczności, bylejakości i jednorazowości, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Do stworzenia mebla pokoleniowego wybrałam drewno dębowe i mosiądz, materię surową, trwałą i ponadczasową. Stół ma stać się powiernikiem codziennych zdarzeń – niszczeć, starzeć się, pokrywać patyną – żyć tempem życia użytkowników, opowiadać ich historię. Mebel ten powstał z głębokiej potrzeby odbudowania dawnych tradycji spędzania wspólnie czasu, celebrowania przyjemności, bycia blisko osób, które są dla nas ważne, i obdarowywania ich tym, co obecnie najcenniejsze – swoim czasem. Zwyczajnie, bez pośpiechu, codziennie.